Onderzoek naar aangepast sporten in regio IJsselland
26 november 2018
Sporten met een beperking. In de praktijk is dat soms een stuk moeilijker dan gedacht. Samenwerkingsverband Iedereen Actief doet daarom onderzoek in Kampen, Raalte, Staphorst en Zwolle naar de sportwensen en de knelpunten daarbij van mensen met een beperking. ,,Als ik wil paaldansen en ik kan er niet komen met de bus, wordt het een lastig verhaal.”
Suleima Luciano (26) uit Zwolle heeft een aangeboren oogziekte waardoor ze nog maar 5 procent ziet. Toch heeft haar visuele beperking haar nooit in de weg gestaan om te sporten. Ze deed aan dansen, atletiek en fitness. Sinds oktober vorig jaar speelt ze goalball, een balsport speciaal voor mensen met een visuele handicap. Ze traint elke week op de campus van Windesheim. Momenteel houdt ze een lange pauze, want Suleima is acht maanden zwanger van haar eerste kindje.
„Ik ben een actief persoon en heb altijd gesport. Als ik letterlijk tegen een paal op moet lopen om een leuke sport te beoefenen, doe ik dat. Maar ik hoor om me heen dat mensen niet gaan sporten, omdat er te veel beperkende factoren zijn. Dat is heel jammer.’’
Dat vindt ook Iedereen Actief. Dat is de overkoepelende naam van het programma dat aangepast sporten onder de aandacht brengt. Volgens de club blijft de sportdeelname van mensen met een beperking nog altijd achter ten opzichte van mensen zonder een beperking.
Bereikbaarheid
Bereikbaarheid blijkt een hobbel te zijn bij het vinden van een geschikte sport. „Voor mensen met een beperking is het niet vanzelfsprekend om dichtbij passend sportaanbod te vinden. Zo is het aanbod in de buurt niet altijd toegankelijk, faciliteiten en materialen ontbreken, er is geen vervoer of ontbreekt de kennis bij sportaanbieders,’’ zegt Loes Boetes, coördinator aangepast sporten bij Iedereen Actief.
Ook voor Suleima Luciano bleek die bereikbaarheid een probleem. „Als ik graag wil paaldansen en de sportstudio ligt 10 kilometer verderop en ik kan er ook nog eens niet komen met de bus. Tja, dan wordt het een lastig verhaal.’’
Maar ook het bereiken van een fitnesscentrum gaat niet zonder slag of stoot. „Die zitten vaak op een industrieterrein en daar rijden meestal geen bussen naartoe. Ik doe alles met het openbaar vervoer, want op tijd komen met een taxi is geen garantie. Fitnesscentra zouden eigenlijk beter bereikbaar moeten zijn.’’
Stickers weg
Daarnaast blijkt kennis over sporten met een beperking regelmatig te ontbreken bij sportaanbieders. „Ik heb bijvoorbeeld een keer meegemaakt dat ik sportte bij een fitnesscentrum waar allemaal apparaten stonden met touchscreens. We hebben toen stickers gemaakt en op de apparaten geplakt. Maar dan komt ’s avonds de schoonmaakster en daarna waren de stickertjes weg’’, verzucht Suleima.
Het onderzoek van Samen Actief moet duidelijk maken welke knelpunten de sporters tegenkomen. Op basis van de uitkomsten kan het samenwerkingsverband nieuw aanbod opstarten of met gemeenten zoeken naar oplossingen.
